Φίδοι και φίδες, μετά από πολύμηνη απουσία την οποία σπάσαμε προσωρινά για να παρευρεθούμε στο DevIt week, επανερχόμαστε δριμύτεροι τελευταία στιγμή πριν το καλοκαίρι με ένα καταπληκτικό cliffhanger meetup, όπως πάντα την Πέμπτη 28 του μήνα (ΠΕΜΠΤΗ Ε ΜΗΝ ΠΑΤΕ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ, ΠΕΜΠΤΗ ΕΚΤΑΚΤΩΣ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΟΠΩΣ ΠΑΝΤΑ) στις 8 η ώρα στο Κόχο.

Ελάτε στο τελευταίο μιτάπ του σχολικού έτους για να μάθετε αν θα παντρευτεί επιτέλους η Γιολάντα το Χοσέ Αρμάντο (σπόιλερ: όχι γιατί ο Χοσέ Αρμάντο τελικά είναι γυναίκα και η Γιολάντα είναι χρυσαυγίτισσα και δε γουστάρει τέτοια οπότε αφτοκτονί). Μαζί με την προβολή του τελευταίου επεισοδίου του "Μαρία: Ο ήλιος της γειτονιάς" θα κάνουμε και παρουσίαση πραγμάτων που έχουν σχέση με την τεχνολογία, πώς το πάθαμε.

Επειδή οι μισοί από σας βαριέστε να κουνηθείτε και οι άλλοι μισοί βαριέστε να μην κουνηθείτε και φύγατε μετανάστες, θα παρουσιάσω εγώ μία υπερχρήσιμη παρουσίαση: Πώς να αυτοματοποιήσετε την εγκατάσταση των προγραμμάτων και ρυθμίσεων στον προσωπικό σας υπολογιστή με το git και το ansible, έτσι ώστε να έχετε όλα τα προγράμματα και τις προτιμήσεις σας συγχρονισμένες με μία μόνο εντολή, και να μπορείτε να πάτε από εντελώς φρεσκοφορμαρισμένο υπολογιστή σε υπολογιστή που έχει τα πάντα εγκατεστημένα όπως τα θέλετε, επίσης με την ίδια εντολή.

Επίσης, σε έκτακτη μεταγραφή, ο υπέροχος Δημήτρης Μπεντίλας από την πολυαγαπημένη Ελληνική πολυεθνική Transifex θα μας μιλήσει για τη διαδικασία συγγραφής των quality standards και του engineering manifesto τους (guidelines/best practices για κώδικα, testing, PRs, κτλ) στην Transifex. Προσωπικά μου φαίνεται πολύ ενδιαφέρον το να δω πώς μια ώριμη ομάδα εξελίσσει τις διαδικασίες της για να εξασφαλίζει την ποιότητα του προϊόντος και να ελαχιστοποιήσει το technical debt σε καθημερινή βάση.

Άμα δεν καταλάβατε τι είπα, δεν πειράζει, θα σας τα εξηγήσω από κοντά. Άμα δεν τα καταλάβετε και από κοντά, τουλάχιστον είστε όμορφοι.

Μετά τη συνάθροιση θα ακολουθήσει δεξίωση στον κοινόχρηστο χώρο του Βασιλικού Θεάτρου, ή άμα θέλετε πάμε για ξέφρενο κλάμπιγνκ στο γιασεμί να ακούσουμε τις Μελίρι.

Σας φιλώ φιδωλά, Σταύρος (θέλω ένα φίδι εμότζι εδώ αλλά βαριέμαι να ψάχνω οπότε φανταστείτε το)